Κεντρικός υπολογιστής

Ένας 1990 Honeywell-Bull DPS 7 κεντρικός υπολογιστής

Οι κεντρικοί υπολογιστές (mainframes) είναι κατηγορία υπολογιστών που χρησιμοποιούνται κυρίως από κυβερνητικές υπηρεσίες και μεγάλες εταιρίες για κρίσιμες εφαρμογές, όπως μαζική επεξεργασία συναλλαγών και δεδομένων σε απογραφή πληθυσμού , στατιστικές βιομηχανιών/καταναλωτών ,σχεδιασμός και διαχείριση πόρων.

Ο όρος προήρθε κατά την δεκαετία του 1970 με την εισαγωγή μικρότερων , λιγότερο πολύπλοκων υπολογιστών όπως οι σειρές υπολογιστών PDP-8 PDP-11 της DEC οι οποίοι έγιναν γνωστοί σαν μίνι-υπολογιστές. Τότε οι χρήστες των ήδη υπάρχοντων μεγάλων υπολογιστών δημιούργησαν τον όρο "κεντρικός υπολογιστής"(mainframe) για να αναφερθούν στην κατηγόρια αυτή των προυπάρχοντων των μίνι μεγάλων υπολιστών (οι οποίοι ήταν γνωστοί απλά με το όνομα "υπολογιστές").

Ακρίβεια απόδοσης του ελληνικού όρου

Στο βιβλίο "Τεχνολογία Υπολογιστικών Συστημάτων & Λειτουργικά Συστήματα Τάξη Γ΄Ενιαίου Λυκείου" ο όρος mainframe μεταφράζεται σαν "μεγάλοι υπολογιστές". Ακόμα στο αγγλικό άρθρο υπάρχει η νύξη ότι ο όρος mainframe είναι άμεση αναφορά στο μηχανικό πλαίσιο που κρατούσε την μεγαλύτερη (σε σχέση με τους μίνι) Κεντρική Μονάδα Επεξεργασίας.

Εξυπηρετητής

Εξυπηρετητής ή διακομιστής (αγγλικά: server) είναι υλικό ή/και λογισμικό που αναλαμβάνει τον ρόλο να παρέχει διάφορες υπηρεσίες «εξυπηρετώντας» πελατες(clients). Όταν ένας υπολογιστής εκτελεί κυρίως προγράμματα εξυπηρετητητές συνεχώμενα 24ώρες την ημέρα τότε μπορούμε να αναφερθούμε σε όλον τον υπολογιστή σαν server αφού αυτή είναι η κύρια λειτουργία του. Σαν πελάτη μπορούμε να θεωρήσουμε είτε λογισμικό που μπορεί να μιλήσει και να υποβάλει αιτήματα στον εξυπηρετητή είτε τον υπολογιστή στον οποίο εκτελείται το λογισμικό πελάτης.

Η επικοινωνία πελάτη-εξυπηρετητή γίνεται μέσω ενός τοπικού δίκτυου η ακόμα και στο Παγκόσμιο Ιστό. Σαν συσκευή είναι συνήθως ένας υπολογιστής που διαφέρει ως προς την σύνθεση του από άλλους κοινούς υπολογιστές μιας και οι δυνατότητες του σαφώς είναι αναβαθμισμένες. Κύρια χαρακτηριστικά ενός εξυπηρετητή είναι οι επεξεργαστές που υποστηρίζει και που χρησιμοποιεί για την επεξεργασία των πολλαπλών δεδομένων που δέχεται, οι γρήγοροι και μεγάλης χωρητικότητας σκληροί δίσκοι αλλά και οι ταχύτητες μνήμης που υποστηρίζει. Συνήθως συνοδεύεται με σύστημα διπλής τροφοδοσίας (dual power supply) και από συσκευή παροχής αδιάλειπτης ενέργειας (UPS) για μεγαλύτερη αξιοπιστία και σιγουριά στις παρεχόμενες υπηρεσίες του.

Παράδειγματα

Οι ποίο διαδεδομένοι διακομιστές στις μέρες μας είναι του παγκόσμιου ιστό στους οποίος βρίσκονται οι γνωστοί μας ιστότοποι.

Άλλοι διακομιστές είναι IRC, newsgroups, καταλόγου, DNS, email κτλ. Είναι πιθανό ένας ισχυρός υπολογιστής να παρέχει παράλληλα πολλές υπηρεσίες.

Προσωπικός υπολογιστής

Ένας σύγχρονος προσωπικός υπολογιστής, με λειτουργικό Debian.Το Debian είναι μια έκδοση του λειτουργικού συστήματος Linux.Ένας από τους δυο σκληρούς δίσκους του βρίσκεται έξω από το "ράφι" του στο κουτί, για δοκιμές.

Ο προσωπικός υπολογιστής είναι ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής που χρησιμοποιείται από ένα άτομο, και κυρίως για εφαρμογές όπως επεξεργασία κειμένου, προγραμματισμό, παιχνίδια, σύνδεση στο διαδίκτυο.

Ιστορικό

Η πρώτη γενιά των προσωπικών υπολογιστών ονομάζονταν μικροϋπολογιστές (όπως ο Altair 8800) και πωλούνταν σε μικρές ποσότητες σε αυτούς που είχαν τις γνώσεις (χομπίστες, μηχανικούς) να τους χτίζουν από τα έτοιμα σετ εξαρτημάτων που κυκλοφορούσαν στην αγορά, και τις γνώσεις να τους χρησιμοποιούν αφού ο προγραμματισμός και η χρήση τους ήταν αρκετά δύσκολοι. H δεύτερη γενιά, που έγινε γνωστή και σαν οικιακός υπολογιστής (home computer), είναι κυρίως αυτό που ονομάζουμε σήμερα "προσωπικός υπολογιστής". Για πρώτη φορά ο όρος χρησιμοποιήθηκε στος περιοδικό New Scientist το 1964, σε μια σειρά άρθρων ονομαζόμενων "Ο κόσμος το 1984".

Οι πρώτοι υπολογιστές που μπορούν να ονομαστούν "προσωπικοί" ήταν οι πρώτοι μη-κεντρικοί υπολογιστές LINC και PDP-8. Με τα σημερινά δεδομένα ήταν πολύ μεγάλοι (στο μέγεθος ψυγείου), ακριβοί (περίπου 50.000 δολάρια), και είχαν μικρές μαγνητικές μνήμες (περίπου 4096 λέξεις των 12 bit για τον LINC).

Παρολαυτά ήταν αρκετά μικροί για τους χρησιμοποιούν μεμονωμένα εργαστήρια που προηγουμένως εξαρτώνταν από τους κεντρικούς υπολογιστές με ότι αυτό συνεπαγόταν σε γραφειοκρατία και χάσιμο χρόνου προκειμένου να εξασφαλιστεί ο υπολογιστικός χρόνος για να εκτελεστούν τα προγράμματα που ήθελε κάθε εργαστήριο. Επιπρόσθετα, ήταν μέτρια αλληλεπιδραστικοί και με λειτουργικό σύστημα γραμμένο ειδικά για τον κάθε έναν τύπο υπολογιστή. Τελικά αυτή η κατηγορία έγινε γνωστή σαν μίνι-υπολογιστές, συνήθως εξοπλισμένοι με δυνατότητες χρονό-μοιρασμού και με εργαλεία ανάπτυξης προγραμμάτων. Η κατηγορία αυτή μεγάλωσε και περιέλαβε στις τάξεις της και τον VAX και μεγαλύτερους μίνι-υπολογιστές από τις Data General, Prime και άλλους. Οι μίνι-υπολογιστές έγιναν ένα μοντέλο του πως θα έπρεπε να ήταν ένας προσωπικός υπολογιστής, αν και λίγοι από τους κατασκευαστές τους κατάφεραν να επωφεληθούν οικονομικά από αυτό.

Η ανάπτυξη του μικροεπεξεργαστή άλλαξε τα πάντα αφού έριξε αρκετά χαμηλά (μια τάξη μεγέθους) το κόστος αγοράς ενός υπολογιστή.

Η πρώτη γενιά των μικροϋπολογιστών που άρχισε να παρουσιάζεται στα μέσα της δεκαετίας του 1970, οι λεγόμενοι "υπολογιστές οικίας" ήταν λιγότερο δυνατοί και με λιγότερη ποικιλία από τους υπολογιστές που χρησιμοποιούνταν στα γραφεία των επιχειρήσεων, αν και από την άλλη είχαν καλύτερες δυνατότητες στα γραφικά και στον ήχο και γενικά τους χρησιμοποιούσαν χομπίστες που λάτρευαν τους υπολογιστές και μάθαιναν να προγραμματίζουν απλές εφαμογές όπως επεξεργαστές κειμένου, παιχνίδια, διασυνδέσεις με BBS, Compuserve.

Η έλευση του προγράμματος επεξεργασίας λογιστικών φύλλων VisiCalc, αρχικά για την οικογένεια υπολογιστών Apple II και αργότερα για την οικογένεια των Atari 8-bit, Commodore PET, και IBM PC, συνέβαλε σημαντικά στην διάδοση των προσωπικών υπολογιστών στον κόσμο των επιχειρήσεων. Αργότερα, η εφαρμογή Lotus 1-2-3 που περιελάμβανε επεξεργασία λογιστικών φύλλων (μερικώς βασιζόμενη στο Visicalc), γραφικά παρουσίασης και μία απλή βάση δεδομένων και η εμφάνιση καλών προγράμματων |επεξεργασίας κειμένου τους έκανε ακόμα ποιό δημοφιλείς. Το χαμηλό κόστος τους επίσης οδήγησε στην γρήγορη εξάπλωσή τους την δεκαετία του 1980.

Την δεκαετία του 1990, η ισχύς των προσωπικών υπολογιστών αυξήθηκε δραματικά, σε τέτοιο βαθμό που τα προηγουμένως σαφή όρια ανάμεσα σε αυτούς και τους υπολογιστές πολλών χρηστών (κεντρικών υπολογιστών) έγιναν δυσδιάκριτα.

Σήμερα οι χρήστες είθισται να χωρίζονται και στις παρακάτω κατηγορίες:

• απλός (τελικός χρήστης)

• εξειδικευμένος χρήστης (power user)

• προγραμματιστής

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Επισκέπτες: